<sub>چه خوش خیال بودم ...
که همیشه
فکر می کردم
در قلب تو
محکومم
... .....به حبس ابد!!
... به یکباره جا خوردم ......
وقتی
زندان بان
برسرم فریاد زد
هی...
تو ...

آزادی!
.
.
.
و صدای گامهای
غریبه ای که به سلول من می آمد . . .</sub>                                                

باید فراموشت کنم، چندیست تمرین میکنم، من میتوانم میشود، آرام تلقین میکنم.

کم کم ز یادم میبری، کم کم زیادم میروی، این روزگار و رسم اوست

این جمله را با تلخیش صد بار تمرین میکنم !                                                                                     

آنروز...

تازه فهمیدم...

در چه بلندایی آشیانه داشتم...

وقتی از چشمانت افتادم...

هنوز دست و پای دلم درد می کند...

چقدر شکستن سخت است...

وقتی تو داری نگاه میکنی...!

+

به هیچ کس اعتماد نکن پسرک

به هیچ کس راز دل نگو پسرک

به هیچ کس نگو که دل بسته ام به تو

به هیچ کس نگو که عاشقش شدی

نه، نه، نگو

هیچ باور نمی کردم اگر بگویم برو می روی و مرا با داشتن این همه خاطره تنها میگذاری .گفتی زمان همه چیز را درمان می کند. خنده ام میگیرد این همه آشوب به راه انداخته ای و رفته ای تا کاری دست زمان داده باشی؟برو.................روزگاری می آیدکه برگردی آن موقع زمان را برایت معنا خواهم کرد.

آخر پاییز شد ، همه دم می زنند از شمردن جوجه ها !!

بشمار ، تعداد دل هایی را که به دست آوردی

بشمار ،تعداد لبخند هایی که بر لب دوستانت نشاندی

بشمار ، تعداد اشک هایی که از سر شوق و غم ریختی

فصل زردی بود ، تو چقدر سبز بودی ؟

جوجه ها را بعدا با هم میشماریم . . .

تـَـلخ تریـטּ خُـבاحافظے ِعُمرم !

خـבاحافظـ ـ ــ . . .

تَـنہا خواسته ام ایـטּ بوב

ڪہ نگاهَـم ڪنـב

و او هـم بگویَـב

خـבاحافظـ ـ ــ . . .

اَمّـ ـ ـــا انگــــــــــار

בیگر ارزشــ ِ یڪ خـבاحافظـے را

هَـم نـבاشتـم. .

به او بگوییـــد دوستـــش دارمـ

به او که قلبــــش بهــ وسعتــ دریاستـــ

کهـ قــایــق دلــ منــ در آن غرق شدهــ

بهـ او کهـ مرا از اینـ زمینـ خاکــیـ بهـ سرزمینـ نور وشعــرو ترانهـ بــرد

و چشمهایمــ را بهـ دنیاییـ پــر از زیباییــ بـــاز کرد ...

بــه او بگوییـــد دوستــش دارمــ

به او که گلــ همیشهــ بهــار من اســتــ

به او که قشنگترینــ بهانهــ برایــ بودنــ منــ استــ

و به او که عشــق جاودانهـــــ منــ استـــ .