آدم نمی تواند عاشق باشد بعد سر راحت بر زمین بگذارد
لب کلام ..آدم نمی تواند عاشق باشد و معمولی زندگی کند و بمیرد
در سیاره بعدی میخواره ای مسکن داشت. این دیدار بسیار کوتاه بود، ولی شازده کوچولو را در اندوهی بزرگ فرو برد.
او که میخواره را ساکت و خاموش در پست تعداد زیادی بطری خالی و تعداد زیادی بطری پر دید پرسید:
- تو اینجا چه می کنی؟
میخواره گرفته و غمگین جواب داد:
- می نوشم.
شازده کوچولو از او پرسید:
- چرا می نوشی؟
میخواره جواب داد:
- برای فراموش کردن.
شازده کوچولو که دلش به حال او سوخته بود پرسید:
- چه چیز را فراموش کنی؟
میخواره که از خجلت سر به زیر انداخته بود اقرار کرد:
- فراموش کنم که شرمنده ام.
شازده کوچولو که دلش می خواست کمکش کند پرسید:
- شرمنده از چه؟
میخواره که به یکباره مهر سکوت بر لب زده بود گفت:
- شرمنده از میخوارگی!
و شازده کوچولو مات و متحیر از آنجا رفت.
و در بین راه با خود می گفت:
راستی راستی که این آدم بزرگ ها خیلی خیلی عجیبند!
حالا عاشق باشی..خواب و خور نداشته باشی..تازه منتظر یکی باشی که بدانی پاسخ همه سئوال هایت استِ ُُو همه تنهایی ها و بی کسی هایت در دنیایی که به ساز عشاق نمی رقصد..نه با برگ سازگاری دارد نه با کوه و درخت و نسیم و نه با بیابان و جنگل و هر چه در آنهاست..آسان است؟!
انتظار کار ساده ای نیست. ذره ذره می میراند و زنده می کند.از دنیا تو را می دزدد و به یک دیدار نابهنگام عجیب اما خواستنی امیدوار می کند.
نه رویی دیده ای و نه چشم و ابرویی که بگویی عاشق همان ها هستی.
نه! این از آن عشق ها نیست. وابستگی ظاهری ندارد. همین است که از همه قشر دلبری کرده و از دور نخ دل ما را می کشاند تا به سویش برویم.
راحت بود اگر مثل شازده کوچولو روزی به یک مار اجازه می دادیم ما را به زهر نیشی به گل سرخ مان برساند اما ..
این فرق می کند. رفتنت هم به اذن او اگر نباشد ارزشی ندارد.
انتظار مثل یک نبرد دائمی و همواره است که تو اول شخص آن هستی و او روح جاری این اول شخص منتظر تا روز معلومی که می رسد.
انتظار بی آن که خون عشق در رگهایت جاری باشد جز حرف نیست.
داداشی یا عاشق؟ 
