کنارم هستی و اما ...
هوای با تو بودن و با تو گفتن و با تو خندیدن
سر بر شانه های مهربانی میگذارم
شانه هایی که امروز باید نفرینشان کنم...
شانه هایی که تکیه گاهم نشد
شانه های اشتباهی...
بوسه های گرمی که
داغی اش هنوز بر گونه ام حس می شود
بوسه هایی که دلگرمم میکرد اما
اما اکنون تنها داغ دلم را تازه میکند
دست در دستان مهربانت
دستان اشتباهی
دستانی که مال دیگری بود
و اشتباهی دست مرا قفل کرده بود
دستانی که خواستم برای من باشد
اما برای من نبود
دیگر احساسی برایم نمانده
احساسم مرده است
مانند خودم
من همان هستم
که صادقانه برایت عاشقانه می گفتم
غافل از اینکه روزی باید صادقانه ،عاشقانه هایم را برای دیگری بگویم...
اما نگفتم...من نگفتم و نگفتم و نگفتم...
من همانم که عشق را بار اول تجربه میکرد
همانی که بارها احساسش را خفه کرد اما نفسش گرفت و باز هم...
من همانم که "دوست داشتنم" صادقانه بود و
ایستاده بودم...
پای هرچیزی...پای هر دردی...هر غمی...
تو همانی که...
خودت هم نمی دانی که هستی...
اما هرچه هستی باش
روزی برای من همه چیز بودی
اما امروز همه چیز نیستی...
هیچ چیز نیستی
چون برای دیگری هستی
از روزی که دستانش را دیدم
دیگر به دستانم نگاه نمیکنم...
دیگر دوستشان ندارم
دستان زیبای او کجا و دستان من کجا...
از روزی که خودش را
لطافتش را
مهربانی اش را دیدم
از خودم متنفر شده ام
حتی آیینه سبزم را هم شکستم...
حتی خودم را هم شکستم...
دنیای بی تویی را نمیخواستم اما
دنیایی که مال دیگری باشی
دنیا نیست برزخ است...
نه میگذارند بمیرم
نه میتوانم زندگی کنم
تنها با یک زندگی جدید...
یک زندگی بعد از این همه سختی
دلم میگیرد از
از ظلمهایی که به من شد و
دم نزدم
و ناکرده هایم که
دم زدی...
نفسم دیگر نمیگیرد
قلبم دیگر نمی زند
دلم دیگر نمی لرزد
تنها گلویم درد میگیرد از بغضی که
مسئولش ....حماقت است...
عروسک!
آری
من عروسک بودم...
کهنه شدم
به درک
مردم...ولی دیگر مرگ را نمیخواهم
برزخ را نمی خواهم
تنها میخواهم که نفسی که روزی برایش نفس نفس میزدم
اشتباهاتش را بپذیرد...تنها همین!
داداشی یا عاشق؟ 
